باغ هاي بهايي بر فراز كوه كرمل

حیفا در شمال اسرائيل و سومین شهر بزرگ و مهمترین بندر آن میباشد که مقر اصلی دیانت بهایی نامیده می شود.

بر دامنه كوه كرمل در حيفا و در جوار سراشیبی های کوهی سر سبز و مشرف به درياي مديترانه، باغ هاي معلق زيبايي وجود دارند كه محل يكي از مقدسترين معابد بهائيان است.

هزار و هفتصد پله، طبقات نوزده گانه باغ هاي بهائي در حيفا را به هم وصل مي كند و بالا رفتن از اين پله ها از جمله مناسكي است كه برخي پيروان آيين بهائي هنگام زيارت مرقد به جاي مي آورند.




ويدئوي باغ هاي بهايي بر فراز كوه كرمل
تصاویرِ باغ هاي بهايي بر فراز كوه كرمل و معابد

---

معابد بهایی، مشرق الاذکار

دعا در دیانت بهائی از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ چنانچه هر بهائی موظف است علاوه بر ادای فریضه نماز، دقایقی را در هر صبح و شام به ذکر پروردگار و تلاوت ادعیه و مطالعه و تفکر در آثار و آیات الهی مشغول شود. بنابر اهمیت جایگاه دعا، معابد بهائی تحت عنوان مشرق الاذکار هم اکنون در پنج قاره جهان برپا شده اند که با آمیزه ای از روح هنر و دیانت، نمادی هستند از نیاز انسان به دعا و راز و نیاز با خداوند.

مشرق الاذکارهای بهائی به روى همه مردم صرف نظر از دین، مذهب یا عقیده آنها باز است و همانطور که بهاءالله مطرح نموده‌، مشرق الاذکار يک مرکز و کانون روحانى براى مؤسسات وابسته مختلفى است که بمنظور خدمات علمى، بشردوستانه، آموزشى و ادارى در اطراف آن بنا مىشوند.

این بناها هرچند از نظر هندسى با يکديگر تفاوت دارند، ولى از لحاظ معمارى يک اصول کلى در آنها مراعات می شود- همه داراى ۹ طرف و يک تالار مرکزى گنبد مانند هستند، این بناها هرچند از نظر هندسى با يکديگر تفاوت دارند، ولى از لحاظ معمارى يک اصول کلى در آنها مراعات می شود- همه داراى ۹ طرف و يک تالار مرکزى گنبد مانند هستند و تا بحال هفت مشرق الاذکار، لااقلّ يکی در هر قارّه ساخته شده است.

تمامی معابد بهائی موجود در جهان توسط کمک ها و اعانات داوطلبانه بهائیان ساخته شده است و تنها بهائیان مجاز به تامین هزینه ساخت این اماکن هستند و زیر نظر محفل روحانی ملی آن کشور اداره می شوند.

«مقام اعلی» یعنی آرامگاه باب و «روضه مبارکه» آرامگاه بهاءالله و نیز سایر ابنیه واقع در کوه کرمل در حیفا جزء معابد بهائی به شمار نمی روند و کارکرد اداری و یا زیارتی مخصوص به خود دارند. در اطراف عالم در بيش از ۱۲۰ کشور تا بحال زمينهائی برای ساختن مشرق الاذکار خريداری شده است و بالمآل هر جامعه محلّی يک عبادتگاه خواهند داشت.

---

مشرق الاذکار عشق آباد، ترکمنستان:

اوّلين مشرق الاذکار در سال ۱۹۰۲-۱۹۰۸ در عشق آباد، ترکمنستان، در آسيای مرکزی در روسيه ساخته شد. طراحی این بنا توسط استاد علی اکبر بنّا و تحت نظارت وکیل الدوله که یکی از نوزده تن از حواریون بهاءالله بود، به مرحله اجرا درآمد.

تا سال ۱۹۳۸ که مقامات کشوری آنرا تصرّف کردند، بهائيان آن منطقه از این مکان استفاده ميکردند. در سال ۱۹۶۲ زلزله شديدی رخ داده و بنايش را متزلزل ساخت و به آن صدمه زيادی وارد آورد که به تخريبش انجاميد و در سال ۱۹۶۳ تبدیل به یک پارک عمومی گردید.




مشرق الاذکار ویلمت، شیکاگو، آمریکا:

سنگ بنای اوّلين مشرق الاذکار در مغرب زمين در سال ۱۹۱۲ توسط عبدالبهاء در طی سفر ایشان به آمریکا و کانادا نهاده شد. ساخت این بنا در سال ۱۹۲۱ آغاز شد و با تعویق طولانی به علت رکود اقتصادی شدید دهه ۳۰ و نیز جنگ دوم جهانی، سرانجام در سال ۱۹۵۳ به اتمام رسید.

اين مشرق الاذکار در امريکا در شمال شيکاگو در ويلمت کنار درياچه ميشيگان ساخته شده و گنبد مشبّک و تزئينات بسيار زيبای نمای آن سبکهای معماری شرق و غرب را با هم ممزوج ساخته است و تا بحال ميليونها نفر را بديدارش کشانده است.




مشرق الاذکار کامپالا، اوگاندا:

امّ المعابد آفریقا بر تپه کیکایا در کامپالا در کشور اوگاندا بنا شده است. این معبد توسط چارلز میسون ریمی طراحی شده است. سنگ بنای این معبد در سال ۱۹۵۸ نهاده شد و سر انجام در سال ۱۹۶۱ به پایان رسید.

این بنا بیش از ۱۳۰ فوت (۳۷ متر) ارتفاع دارد و قوس گنبد آن بیش از ۱۰۰ متر است. زیر ساخت این بنا ۱۰ فوت درون زمین قرار دارد تا از خطر زلزله در امان باشد.




مشرق الاذکار سیدنی، استرالیا:

ساخت مشرق الاذکار سیدنی در استرالیا در سال ۱۹۶۱ آغاز شد و پس از چهار سال به اتمام رسید.
طرح اولیه آن توسط میسن ریمی در سال ۱۹۵۷ به آرشیتکت استرالیایی، جان بروگان داده شد و او طرح را توسعه داد و به اجرا درآورد.

مصالح ساختمانی عبارت از چوبهای سخت و فشرده استرالیا و بتن است که گنبدی نیز بر روی آن بنا شده است و ظرفیت ۶۰۰ نفر را دارد. ساختمان این معبئ ۳۸ متر ارتفاع دارد و قوس گنبد آن در عریض ترین نقطه، ۲۰ متر است به طوری که این بنا از سواحل شمالی شهر سیدنی قابل رویت است.





مشرق الاذکار فرانکفورت، آلمان:

امّ المعابد اروپا در پای کوه های تانوس آلمان در دهکده لانگهاین در فرانکفورت آلمان واقع است.
طراحی این ساختمان توسط توتو روکهول انجام گرفت.
این بنا در سال ۱۹۶۴ به پایان رسید و در ساخت آن از استیل، آلومینیوم و شیشه استفاده شد. ۵۴۰ پنجره به شکل الماس به گنبد این معبد هاله ای نور و درخشش حاصل از بازتاب نور خورشید را داده است. خصلت اکوستیک این بنا توسط پژواک بین گنبد و رزونانس و تشدید آن به وسیله لبه های بی شمار پنجره ها به وجود می آید.




مشرق الاذکار پاناما:

مشرق الاذکار پاناما در شهر پاناما سیتی در سال ۱۹۷۲ با طراحی پیتر تیلتسون، تکمیل شد.
این معبد به عنوان امّ المعابد آمریکای لاتین شناخته می شود و بر روی صخره بلندی به نام کوه آواز بنا شده است. گنبد این معبد با هزاران کاشی بیضی شکل سفید رنگ پوشیده شده است و دروازه های ورودی نیز از یک طرح منحصر به فرد سه بعدی و هر یک به صورت یک مثلث متساوی الاضلاع ساخته شده اند.




مشرق الاذکار تیپاپاتا، ساموآی غربی:

معبد بهائی در تیپاپاتا در ۸ کیلومتری آپیا در ساموآی غربی در سال ۱۹۸۴ تکمیل شد و به عنوان امّ المعابد جزایر پاسیفیک شناخته می شود. طراح این بنا، یک مهندس ایرانی به نام حسین امانت است که توسط ملیتوآ تانومافیلی دوم، پادشاه ساموآ (۱۹۱۳-۲۰۰۷) که نخستین پادشاه بهائی بود، وقف شد. این بنای گنبد دار با ارتفاع 30 متر به روی مردم برای تلاوت دعا و مناجات های انفرادی، برگزاری اعیاد و مراسم ایّام محرّمه (تعطیلات بهائی) و نیز گردهم آیی های هفتگی باز است.



مشرق الاذکار دهلی نو، هند:

معبد بهائی در دهلی نو پایتخت هندوستان در سال ۱۹۸۶ تکمیل شد و به عنوان امّ المعابد شبه قاره هند شناخته شد. این بنا جوایز بی شماری را در هنر معماری به خود اختصاص داده است. طراح این بنا مهندس ایرانی، به نام فریبرز صهباء می باشد.
او این معبد را از شکل گُل لوتوس (نیلوفر آبی) الهام گرفت به طوری که در این بنا از ۲۷ سنگ مرمر مستقل و ایستاده که در خوشه های سه تایی قرار گرفته اند تشکیل شده تا ۹ وجهی بودن آن را ایجاد نمایند.




مشرق الاذکار سانتیاگو، شیلی:

در اواخر سال ۲۰۰۲، محفل روحانی ملی شیلی و بیت العدل اعظم الهی از بین تمام طرح های پیشنهاد شده، طرحی را از معمار ایرانی تبار کشور کانادا، سیامک حریری برای ساخت مشرق الاذکار و امّ المعابد امریکای جنوبی انتخاب نمودند.

جوانب این معبد از صفحات بزرگ نیمه شفافی از مرمر سفید و شیشه تشکیل شده است. فضای داخلی معبد از ساختار مشبکی از استیل که گنبد بالایی را پشتیبانی می کند، ساخته می شود. سیامک حریری، طراح این بنا، از آن به عنوان «معبد نور» نام می برد که در شب با انعکاس نور، می درخشد.

---