|
حضرت شوقی افندی |
شوقی افندی (۱۸۹۷–۱۹۵۷م.).
شوقی افندی نتیجه بهاالله، نوهً ارشد عبدالبهاء، و شارع دین بهائی میباشد. او در یازدهم اسفندماه سال ۱۲۷۶ شمسی و ۲۷ رمضان ۱۳۱۴ هجری قمری در عکا متولد شد. او نوه دختری عبدالبهاء و فرزند نوه برادر حرم سید علیمحمد باب بود و بعد از ولایت امری در دین بهائی با نام «ولی امرالله» شناخته شدهاست.
عبدالبهاء در وصیتنامهً خویش موسوم به «الواح وصایا» نوهً ارشد خود، شوقی افندی ربانی را ولی امر و مبین تعالیم بهائی تعیین کرد. شوقی افندی در مقام ولی امر بهائی در سال ۱۹۵۷ عالم خاک را وداع گفت. ایشان در طی سی و شش سال، بسیاری از آثار بهاءالله و عبدالبهاء را به انگلیسی ترجمه و تشریح کرده، تأسیس مؤسسات محلّی و ملّی بهائی را تشویق نموده و انتشار افکار بهائی را در اقطار عالم تحت نقشههایی منظم و مستمر رهبری کرد.
او تا ۱۱ سالگی را در زندان عکا به همراه خانواده خود سپری نمود. در این شهر که در دولت عثمانی واقع گردیده بود، تمامی خانواده بهاءالله به علت تحریک دولت عثمانی توسط دولت ایران، به مدت ۴۰ سال در بند بودند. با انقلاب ترک جوان در سال ۱۹۰۸ میلادی تمامی زندانیانی که به علت اتهام دولت زندانی شده بودند، آزاد شدند و عبدالبهاء به همراه خانواده خود جهت تامین تحصیلات نوادههاین به شهر حیفا که در ۱۲ کیلومتری عکا واقع شده، نقل مکان کرد.
در حیفا ابتدا در کالج دفرر و سپس به دانشگاه بیروت و سرانجام در دانشگاه آکسفورد انگلستان برای ادامه تحصیلات مشغول گردید. در دانشگاه آکسفورد مشغول تحصیل بود که خبر فوت عبدالبهاء پدر بزرگ و مقتدای خود را میشنود. تحمل این خبر برای او بسیار مشکل بوده بحدی که چند ماهی بطورکلی از همه کنارگیری میکند.[نیازمند منبع] دراین مدت اداره امور بر عهده خواهر عبدالبهاء (ورقه علیا) بودهاست.
بعد از چند ماه به حیفا باز میگردد و زمام امور جامعه بهائی را بدست میگیرد. پس از آماده سازی و آشنا کردن جامعه با رسالت خود شروع به استحکام تشکیلات بهائی شروع نمود.
شوقی افندی از طرفی مشغول استحکام و توسعه تشکیلات بهائی میشود که پایههای اولیه آن توسط عبدالبهاء گذاشته شده بود. از طرف دیگر مشغول ترجمه آثار بهاءالله و عبدالبهاء به زبان انگلیسی میگردد. این ترجمهها بعداً منبعی شد برای ترجمه متون بهائی که اکنون به بیش از یکصد و پنجاه زبان و لهجه ترجمه شدهاست.
از آن زمان تعداد بهائیانی که قصد زیارت اماکن مقدسه بهائیان، در حیفا و عکا را داشتند رو به افزونی میگیرد. شوقی افندی برای ادامه کار تبلیغ و انتشار دین بهائی که عبدالبهاء شروع کرده بود اقدامات مفصل و جدی انجام میدهد. هرچند سال یک مرتبه نقشههای تبلیغی نوینی طرح میکند و بهائیان جهان را به سفر از محل خود و سکونت در شهرها و کشورهای دیگر تشویق میکند. با اقدامات او دین بهائی به سرتاسر جهان اعلام میشود و مهاجرین بهائی ایرانی، آمریکائی و اروپائی به نقاط مختلف جهان میروند. شوقی افندی عدهای از فعالین بهائی درسرتاسر جهان از آسیا، آفریقا، آمریکا و اروپا را به عنوان دست یاران خود ایادی امرالله انتخاب میکند و بخشی از کارها را به آنها واگذار میکند. این ایادیان در زمان حیات شوقی ربانی و پس از درگذشت وی وظایف صیانت امر بهائی و تبلیغ آن را بر عهده داشتند.
در زمان شوقی افندی تشکیلات بهائی انسجام یافته محافل روحانی درهمه شهرهائی که تعداد بهائیان حداقل ۹ نفر بودهاست تشکیل میگردد. سپس دستور تشکیل محافل ملی را میدهد. محافل ملی را نمایندگان شهرها که دراول سال بهائی در اول اردیبهشت در کنگرهای حاضر میشوند انتخاب میکنند. محافل ملی مسئول اداره امور بهائیان در سراسر کشور میباشند.
شوقی افندی پس از ۳۶ سال ولایت امری، در سن ۶۰ سالگی در سال ۱۹۵۷ در لندن فوت کرد. در این مدت آثاری هم چون توقیعات، قد ظهر یوم المیعاد و... را مکتوب گردانید.
دراواخر دوران ولایت شوقی افندی ۴۲۰۰ مرکز بهائی در ۲۱۹ کشور بوجود آمد و آثار بهائی به چندین زبان ترجمه شده بود. شوقی افندی دارای فرزندی نبود و وصیتی هم نکرد و جانشین هم برای خود تعیین ننمود. بدین ترتیب دوران موروثی بودن رهبری جامعه بهائی پایان پذیرفت. ازاین زمان، زمام امور جامعه بدست بیت العدل اعظم گذاشته شد و مرحله جدیدی آغاز گردید.
ولی امر الله یادگار جاودانه خود را با ایجاد تزئینات باشكوهی جهت استقرار مرکز جهانی بهائی در ارض اقدس تأسیس فرمودند. بنای مقام عرش مطهر حضرت رب اعلی و ساختمان آرشیو بینالمللی بهائی، و همچنین طراحی و تنظیم و ترتیب باغهای زیبای قصر بهجی و دامنه کوه کرمل از خلاقیت بی نظیر ایشان است.
شوقی افندی نتیجه بهاالله، نوهً ارشد عبدالبهاء، و شارع دین بهائی میباشد. او در یازدهم اسفندماه سال ۱۲۷۶ شمسی و ۲۷ رمضان ۱۳۱۴ هجری قمری در عکا متولد شد. او نوه دختری عبدالبهاء و فرزند نوه برادر حرم سید علیمحمد باب بود و بعد از ولایت امری در دین بهائی با نام «ولی امرالله» شناخته شدهاست.
عبدالبهاء در وصیتنامهً خویش موسوم به «الواح وصایا» نوهً ارشد خود، شوقی افندی ربانی را ولی امر و مبین تعالیم بهائی تعیین کرد. شوقی افندی در مقام ولی امر بهائی در سال ۱۹۵۷ عالم خاک را وداع گفت. ایشان در طی سی و شش سال، بسیاری از آثار بهاءالله و عبدالبهاء را به انگلیسی ترجمه و تشریح کرده، تأسیس مؤسسات محلّی و ملّی بهائی را تشویق نموده و انتشار افکار بهائی را در اقطار عالم تحت نقشههایی منظم و مستمر رهبری کرد.
او تا ۱۱ سالگی را در زندان عکا به همراه خانواده خود سپری نمود. در این شهر که در دولت عثمانی واقع گردیده بود، تمامی خانواده بهاءالله به علت تحریک دولت عثمانی توسط دولت ایران، به مدت ۴۰ سال در بند بودند. با انقلاب ترک جوان در سال ۱۹۰۸ میلادی تمامی زندانیانی که به علت اتهام دولت زندانی شده بودند، آزاد شدند و عبدالبهاء به همراه خانواده خود جهت تامین تحصیلات نوادههاین به شهر حیفا که در ۱۲ کیلومتری عکا واقع شده، نقل مکان کرد.
در حیفا ابتدا در کالج دفرر و سپس به دانشگاه بیروت و سرانجام در دانشگاه آکسفورد انگلستان برای ادامه تحصیلات مشغول گردید. در دانشگاه آکسفورد مشغول تحصیل بود که خبر فوت عبدالبهاء پدر بزرگ و مقتدای خود را میشنود. تحمل این خبر برای او بسیار مشکل بوده بحدی که چند ماهی بطورکلی از همه کنارگیری میکند.[نیازمند منبع] دراین مدت اداره امور بر عهده خواهر عبدالبهاء (ورقه علیا) بودهاست.
بعد از چند ماه به حیفا باز میگردد و زمام امور جامعه بهائی را بدست میگیرد. پس از آماده سازی و آشنا کردن جامعه با رسالت خود شروع به استحکام تشکیلات بهائی شروع نمود.
شوقی افندی از طرفی مشغول استحکام و توسعه تشکیلات بهائی میشود که پایههای اولیه آن توسط عبدالبهاء گذاشته شده بود. از طرف دیگر مشغول ترجمه آثار بهاءالله و عبدالبهاء به زبان انگلیسی میگردد. این ترجمهها بعداً منبعی شد برای ترجمه متون بهائی که اکنون به بیش از یکصد و پنجاه زبان و لهجه ترجمه شدهاست.
از آن زمان تعداد بهائیانی که قصد زیارت اماکن مقدسه بهائیان، در حیفا و عکا را داشتند رو به افزونی میگیرد. شوقی افندی برای ادامه کار تبلیغ و انتشار دین بهائی که عبدالبهاء شروع کرده بود اقدامات مفصل و جدی انجام میدهد. هرچند سال یک مرتبه نقشههای تبلیغی نوینی طرح میکند و بهائیان جهان را به سفر از محل خود و سکونت در شهرها و کشورهای دیگر تشویق میکند. با اقدامات او دین بهائی به سرتاسر جهان اعلام میشود و مهاجرین بهائی ایرانی، آمریکائی و اروپائی به نقاط مختلف جهان میروند. شوقی افندی عدهای از فعالین بهائی درسرتاسر جهان از آسیا، آفریقا، آمریکا و اروپا را به عنوان دست یاران خود ایادی امرالله انتخاب میکند و بخشی از کارها را به آنها واگذار میکند. این ایادیان در زمان حیات شوقی ربانی و پس از درگذشت وی وظایف صیانت امر بهائی و تبلیغ آن را بر عهده داشتند.
در زمان شوقی افندی تشکیلات بهائی انسجام یافته محافل روحانی درهمه شهرهائی که تعداد بهائیان حداقل ۹ نفر بودهاست تشکیل میگردد. سپس دستور تشکیل محافل ملی را میدهد. محافل ملی را نمایندگان شهرها که دراول سال بهائی در اول اردیبهشت در کنگرهای حاضر میشوند انتخاب میکنند. محافل ملی مسئول اداره امور بهائیان در سراسر کشور میباشند.
شوقی افندی پس از ۳۶ سال ولایت امری، در سن ۶۰ سالگی در سال ۱۹۵۷ در لندن فوت کرد. در این مدت آثاری هم چون توقیعات، قد ظهر یوم المیعاد و... را مکتوب گردانید.
دراواخر دوران ولایت شوقی افندی ۴۲۰۰ مرکز بهائی در ۲۱۹ کشور بوجود آمد و آثار بهائی به چندین زبان ترجمه شده بود. شوقی افندی دارای فرزندی نبود و وصیتی هم نکرد و جانشین هم برای خود تعیین ننمود. بدین ترتیب دوران موروثی بودن رهبری جامعه بهائی پایان پذیرفت. ازاین زمان، زمام امور جامعه بدست بیت العدل اعظم گذاشته شد و مرحله جدیدی آغاز گردید.
ولی امر الله یادگار جاودانه خود را با ایجاد تزئینات باشكوهی جهت استقرار مرکز جهانی بهائی در ارض اقدس تأسیس فرمودند. بنای مقام عرش مطهر حضرت رب اعلی و ساختمان آرشیو بینالمللی بهائی، و همچنین طراحی و تنظیم و ترتیب باغهای زیبای قصر بهجی و دامنه کوه کرمل از خلاقیت بی نظیر ایشان است.
از منابع:
برهان واضح ص. ۱۰۵
آموزههای نظم نوین ص. ۲۹۳ و ۲۹۴
ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
آثار ولی امرالله - جامعه بين المللی بهائی