نسک‌های مانی

در ابتدای قرن بیستم نوشته‌های بسیاری از پیروان مانی در معابد مانوی (مانستان‌های) مدفون در شنزارهای تورفان در چین کشف شد که بخش بزرگی از آنها در انستیتوی شرق شناسی برلین نگهداری می‌شوند. بخش‌هایی از این دست نوشته‌ها خوانده شده‌است و تلاش برای خواندن بقیه آنها همچنان ادامه دارد. آن‌ها به زبانهای مختلف و به خط مانوی که از ابداعات خود مانی بوده‌است نوشته شده‌اند.

مانی هفت کتاب اصلی و مقدس خود را به زبان سریانی، زبان اصلی رایج در بین النهرین (غرب عراق، لبنان و سوریه کنونی پیش از یورش تازی) به رشته تحریر درآورد. همچنین کتاب شاپورگان خود را به پهلوی (فارسی میانه) نوشت و روز تاجگزاری شاپور اول ساسانی به او تقدیم کرد و از حمایت شاپور برخوردار شد. کتاب ارژنگ یا ارتنگ نام کتاب دیگر مانی بوده که حاوی دستورهای او و مملو از نقاشی های زیبا بود
[عکس نمونه ای از کتاب مانی می باشد].


نسک‌های نوشته شده به دست مانی:

• انجیل زنده
• گنج زندگان
• رازان یا سفرالاسرار - کتاب دینی
• کتاب کوان یا غولان
• شاپورگان
• اسفار (رسالات)
• دیبان (مکاتب)
• مزامیر و نیایش‌ها
• ارژنگ

---

منابع:
ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کتاب مانی نقاش و آیین مانوی